نفس های آخر
آیین ها جا نبودن
تا ببینیم که چه زشتیم
رو درخت با نوک خنجر زنده باد درخت نوشتیم.
اگه حرفم و شنیدی
جنگل و نده به پاییز
کاری کن درخت باغچه
تن نده به خنجر تیز
با جوونه ها یکی شو
قد بکش نگو که سخته
جنگل تازه به پا کن
هر یک آدم یک درخته
فاصل یک حرف ساده است بین دیدن و ندیدن
+ نوشته شده در شنبه چهاردهم آذر ۱۳۸۸ ساعت ۱۲:۳۵ ق.ظ توسط شهروز متقيان
|
با سلام